Termin „białaczka” zarezerwowany jest dla nowotworów układu krwiotwórczego wywodzących się ze szpiku kostnego i mogących mieć charakter limfoidalny (białaczki limfatyczne) lub nielimfoidalny (białaczki nielimfatyczne).
Ze względu na stopień dojrzałości komórek nowotworowych oraz przebieg kliniczny dzieli się białaczki na: ostre lub przewlekłe.
Ostre białaczki charakteryzuje agresywny przebieg kliniczny i szybki postęp choroby. Wczesne formy blastyczne proliferują w szpiku kostnym kosztem prawidłowej hematopoezy dostając się do krwi, naciekając narządy wewnętrzne, np. śledzionę, wątrobę, węzły chłonne i nerwy. Masywna leukocytoza powoduje nadlepkość krwi, co doprowadza do tworzenia agregatów komórkowych i zatorów w mózgu i płucach. Ostre białaczki charakteryzuje zazwyczaj ostra mielosupresja, tj. niedokrwistość, małopłytkowość, limfopenia, granulocytopenia i zwiększona podatność na zakażenia w związku z obniżeniem odporności.
Białaczki przewlekłe charakteryzuje powolny rozwój choroby i stosunkowo słabo wyrażone objawy kliniczne. Komórki nowotworowe proliferują w szpiku kostnym kosztem prawidłowej hematopoezy, przedostają się do krwi, naciekają narządy wewnętrzne. Jednak mielosupresja jest mniejsza niż w białaczkach ostrych. W białaczkach przewlekłych mogą występować wtórne zakażenia.
Białaczki limfatyczne obserwuje się u psów i kotów zdecydowanie częściej niż białaczki szpikowe (nielimfatyczne) lub inne choroby mieloproliferacyjne, przy czym częściej rozpoznaje się ostra białaczkę limfoblastyczną niż przewlekłą białaczkę limfatyczną. Psy ras dużych, a w szczególności owczarki niemieckie oraz psy samce, wydają się predysponowane do rozwoju ostrej białaczki limfoblastycznej.
Białaczki szpikowe zdarzają się u zwierząt zdecydowanie rzadziej niż białaczki pochodzenia limfocytarnego i charakteryzują się one nagromadzeniem nieprawidłowych komórek, będących pochodną proliferacji klonu komórkowego w obrębie szpiku kostnego i krwi obwodowej.
Przyczyny powstawania białaczek u zwierząt domowych nie są do końca ustalone. U kotów bardzo istotnym czynnikiem etiologicznym jest wirus białaczki kotów (FeLV). U 90% kotów z białaczkami limfatycznymi i szpikowymi stwierdzono zakażenie FeLV. Możliwe są też inne czynniki etiologiczne. FIV (wirus niedoboru immunologicznego kotów) także może być przyczyną zaburzeń mieloproliferacyjnych samodzielnie lub wespół z FeLV.
oprac. Szymon Bogucki – weterynarz Ostrów
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych