Dieta psów różni się od diety ich prz odków żyjących w naturze. Odmienna jest też częstotliwość spożywanych posiłków. Podczas gdy pies zjada regularnie produkty, które przygotuje człowiek to jego dziko żyjący pobratymiec jada nieregularnie i tylko to co sam upoluje. Zmiana sposobu odżywiania jaka nas trąpiła w związku z socjalizacją psów nie koniecznie była dla nich korzystna. Jednak starania specjalistów mające na celu optymalizację procesu żywienia doprowadziły do sytuacji, w której dysponujemy odpowiednio dobranymi składnikami pokarmowymi, odpowiadającymi fizjologicznym potrzebom żywieniowym psów.
Każdy etap życia psów (szczenię, pies dorosły, pies stary) wymaga innego sposobu żywienia. Dzisiejszy artykuł dotyczy żywienia psów starszych. Mówimy, że pies wchodzi w okres starości w wieku ok. 6 lat (psy duże) lub 8 lat (psy małe). Starzejące się narządy nie spełniają już wtedy w pełni swoich funkcji, zmienia się metabolizm i zapotrzebowanie na poszczególne składniki pokarmowe.
Spadek aktywności fizycznej w okresie starości, następujące spowolnienie przemian metabolicznych oraz zmniejszenie się tkanki mięśniowej na rzecz tkanki tłuszczowej zwiększają ryzyko otyłości, a w konsekwencji zwiększają zapadalność na choroby układu krążenia i układu kostno-stawowego. W diecie powinno znaleźć się mniej tłuszczu, a więcej łatwostrawnego i dobrze przyswajalnego białka (drób, ryby).
Następujące z wiekiem spowolnienie perystaltyki jelit prowadzi do zaparć. Dietę należy wzbogacić we włókno (marchew, buraki).
Zmniejszenie produkcji śliny i soku żołądkowego, a także zmiany w budowie jelit (zmniejszenie się kosmków jelitowych) utrudniają trawienie i wchłanianie pokarmu. Posiłek należy podzielić na kilka mniejszych porcji i podawać o stałej porze. Użyte składniki winne być możliwie najlepszej jakości.
U starych psów dość często występują problemy z uzębieniem. Należy unikać podawania kości (także ze względu na trudność ich trawienia).
Z wiekiem zwiększa się ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych stawów. Procesy zwyrodnieniowe można spowolnić stosując odpowiednie dodatki. Dietę należy suplementować substancjami o działaniu chondroprotekcyjnym (ochronnym dla chrząstki stawowej) takimi jak glukozamina i siarczan chondroityny.
Starsze psy wykazują zwiększone zapotrzebowanie na witaminy z grupy B, witaminę A, E, K. Dietę domową należy wzbogacić odpowiednim preparatem witaminowo-mineralnym.
Bez względu na wiek zwierzęcia należy zapewnić zawsze dostęp do czystej i świeżej wody.
W przypadku wystąpienia schorzeń określonych narządów lub układów wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i ustalenie indywidualnej diety (wątrobowa, nerkowa itp.).
oprac. Szymon Bogucki – weterynarz Ostrów
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych