Blog

Płytka nazębna

Jest osadem bakterii, resztek pokarmu , złuszczonych nabłonków i śluzu zbierającego się na powierzchni zęba. Pojawia się po kilku godzinach po wyczyszczeniu zębów. Następstwem jej powstawania są choroby przyzębia. Dodatkowy wpływ na tworzenie się płytki nazębnej ma nierówna powierzchnia zęba(grudki i bruzdy) które są łatwym miejscem przyczepu dla bakterii. Ponadto kleista konsystencja pokarmu, duża zawartość cukrów w diecie, zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołów ślinowych maja duży wpływ na szybkość procesu mineralizacji płytki. Zwierzęta z chorobami metabolicznymi ( cukrzyca, mocznica) i niedoborowymi są bardziej narażone na powstanie płytki nazębnej. Na tym etapie zapobieganie powstania poważniejszych zmian ogranicza się do higieny jamy ustnej, czyszczenia zębów, podawania karmy suchej, stosowanie płukanek i żujek które oczyszczają zęby.

Kamień nazębny

Powstaje w wyniku zwapnienia osadu bakteryjnego. Ma chropowatą powierzchnię która jest siedliskiem dla bakterii odpowiedzialnych za nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Kamień nazębny w zaawansowanym stadium może tworzyć grube pokłady które utrudniają zwierzęciu gryzienie, wciska się w szczelinę pomiędzy dziąsłem a zębem powodując stany zapalne dziąseł, ból a nawet wypadanie zębów. Rozwijające się choroby przyzębia mają wpływ na cały organizm ponieważ bakterie przechodzące do krwiobiegu mogą doprowadzić do uszkodzenia wsierdzia, przewlekłych stanów zapalnych stawów, uszkodzenia nerek zwłaszcza u starszych zwierząt.
Dochodzi do krwawień z dziąsła, rozchwiania i wypadania zębów oraz tworzenia ropni.
Leczenie opiera się na usunięciu kamienia nazębnego po uprzednim znieczuleniu pacjenta. Służą do tego stomatologiczne aparaty ultradźwiękowe. Następnie poleruje się ich powierzchnię polerką stomatologiczną, przepłukuje płynem antyseptycznym, względnie stosuje antybiotyk miejscowo lub ogólnie.

Paradontopatie

Są konsekwencją powstania wyżej wymienionych procesów a jego skrajnym objawem jest powstanie ropnia. Jest najczęstszą formą przewlekłego zapalenia kości szczękowej lub żuchwowej. Ma charakter bolesnego obrzęku. Może mu towarzyszyć ropne zapalenie spojówek . Diagnostyka opiera się na badaniu radiologicznym.
Leczenie polega na usunięciu chorego zęba, wycięcia ścian przetoki/ ropnia i dokładnym oczyszczeniu tego miejsca, które przeprowadza się w osłonie antybiotykowej.

Złamania zębów

Dotyczą tkanek twardych zęba i mogą się zdarzyć w każdym wieku ale najczęściej u młodych psów wskutek gryzienia twardych przedmiotów( kamienie, plastikowe butelki) , albo wypadków komunikacyjnych. Bez względu na głębokość urazu złamany ząb musi być zabezpieczony odpowiednio do tego celu przeznaczonymi wypełniaczami oraz w razie konieczności leczony kanałowo. Jeśli uraz dotyczy korzenia zęba a zmiany są zbyt poważne, ząb należy usunąć. Jeśli problem dotyczy zębów mlecznych to usuwa się je w całości.

Przetrwałe zęby mleczne

Wada dotyczy psów ras miniaturowych tj. Yorkshire terier, Maltańczyk, Chihuahua, Pinczer miniaturowy, Jamnik króliczy, Owczarek szetlandzki, ale zdarza się też u ras dużych. Choroba może mieć podłoże genetyczne. Problem powstaje gdy wyrzynający się ząb stały jest choćby trochę przesunięty względem mleczaka. Wówczas obserwujemy dwa komplety uzębienia, przy czym zazwyczaj dotyczy to jednego zęba.
Przetrwałe zęby mleczne mogą spowodować zmianę kierunku wzrostu zębów stałych i doprowadzić do wad zgryzu, dlatego zęby mleczne należy usuwać w momencie pojawienia się zaczątków zęba stałego, a ząb mleczny nadal solidnie tkwi w zębodole. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym i usuwa wszystkie przetrwałe zęby mleczne.

Nadziąślak

Jest to rodzaj guza o charakterze łagodnej zmiany nowotworowej, który jest umiejscowiony na dziąsłach. Może on narastać na ząb powodując krwawienia, zwłaszcza w czasie gryzienia. Nadziąślaki są spotykane u psów, mogą dochodzić do dużych rozmiarów które uniemożliwiają jedzenie i wywołują ból u zwierzęcia.
Leczenie opiera się na chirurgicznym wycięciu guza i zabezpieczeniu rany przed krwawieniem w połączeniu z antybiotykoterapią.
Nadziąślaki pomimo łagodnego charakteru mają tendencję do wznowy.

oprac. Szymon Bogucki – weterynarz Ostrów